شگوفه

شگوفه

شگوفه پاسخ شلاف های سرماییست

شگوفه تهنیت روزهای بارانیست

که شاخسار درختان قحط سالی هایش

                                    برای چلچه های غریب میخوانند

شگوفه آبله کوبیست دست های را

که از نیاش خورشید باز آمده اند                    من از بهار، چه گویم

من از خرابه ، چه آب و علف سر رشته کنم

که آنچه بود ترا بود و آنچه نیست ، مراست

                                                                    کابل – حمل 1365