هدهدک
هدهدک میخواند
هدهدک ، هدهدک رویایی
عاشق
است
از پس پنجره های فولاد
درد خود را به درختان سرگردنه می فهماند
هدهدک درد بلند دارد
با
درختان بلند
هدهدک ،
مثل معشوقه بسیار امید
خسته و کم سخن
است
از پیامی که گلوگیر وی است
بوی ایام جدایی آید
هدهدک میداند
که
چه کسی می شنود آوازش؟
چه کسی شرح تواند غم غم روی به دیوارش را ؟
هدهدک ، میخواند !
کابل
– دلو 1365
No comments:
Post a Comment