ناودانها

ناودانها

روزگاریست بمن کیگویی:

(آسمان سقاییست

ابر ها می بارند

بهار آمده است)

هی میدانی

من با همه بی هنری که تو می آنگاری

ناز باران و نو از شکری فصلش را

بهتر از سبزه و گل میدانم ؟

آنقدر هم که تو پنداشته یی

من تنگ باور هر یاوه نیم.

کو ؟ کجاست ؟

نه سرود چککیست

نه جرسکاریی آهنپوشی

ناودانها که از آغاز زمستان خالیست

                                                            ۲۷ حمل ۱۳۶۳