کسی از بستر گلهای سرخ آواز مى خواند 

که گويي عاشقی از عشقهايش باز مى خواند 

چه افتادست ياران خلوت گلخانه پرپر شد 

مگر بشکسته بالى از پر و پرواز مى خواند 

غزل گل کرده از اندام خار و خس بيابان را 

کسی از جلوه می گويد کسی از ناز مى خواند 

به آهنگی که در خون مى نشاند خاطر عاصی 

محبت پيشه يي از آيه هاى راز می خواند

قهار عاصی